[ Pobierz całość w formacie PDF ]
LEKCJONARZ MSZALNY
TOM I
OKRES ADWENTU
OKRES NARODZENIA PAŃSKIEGO
PALLOTTINUM 1972
POZNAŃWARSZAWA
PRYMAS POLSKI
PRZEWODNICZĄCY KONFERENCJI
EPISKOPATU POLSKI
Nr 3298/72/P.
DEKRET
Mając na uwadze postanowienie świętej Kongregacji Pro
Culto Divino z dnia 8. VI. 1972 r. (Prot. N. 767/72), Konferen
cja Episkopatu Polski zezwala na drukowanie księgi liturgicznej
pt. Lekcjonarz Mszalny,
tom I. Okres adwentu, Okres Narodzenia Pań
skiego
— Wydawnictwu P
ALLOTTINUM
w PoznaniuWarszawie.
— Wszelkie prawa przedruku zastrzeżone są Konferencji Epi
skopatu Polski.
Warszawa, dnia 23 października 1972 roku.
† S
TEFAN
Kard. W
YSZYŃSKI
Przewodniczący Konferencji
Episkopatu Polski
Prymas Polski
ŚWIĘTA KONGREGACJA KULTU BOŻEGO
Prot. N. 1758/70
DEKRET
Po zatwierdzeniu porządku czytań mszalnych przez Papieża
Pawła VI w konstytucji Apostolskiej Missale Romanum, wydanej
dnia 3 kwietnia 1969, Święta Kongregacja Kultu Bożego, która
poprzednio dnia 25 maja 1969 ogłosiła wykaz czytań biblijnych,
poleciła przygotować Lekcjonarz, zawierający pełny tekst wszyst
kich czytań w języku łacińskim.
Obecne wydanie łacińskie Lekcjonarza Mszału Rzymskiego
ta Święta Kongregacja ogłasza i uznaje za wzorcowe.
Bez względu na wszelkie przeciwne zarządzenia.
W siedzibie Świętej Kongregacji Kultu Bożego, dnia 30
września 1970, w święto św. Hieronima.
Benno Kard. G
UT
Prefekt
A. Bugnini
Sekretarz
LEKCJONASZ MSZALNY
WPROWADZIENIE
Rozdział I
OGÓLNY UKŁAD LEKCJONARZA MASZALNEGO
1. ZASADY OGÓLNE
Powszechny Sobór Watykański II niejednokrotnie wskazywał umi
łowanie Pisma świętego, z jakim Kościół stara się czerpać z świętych tek
stów głębsze poznanie prawdy i obfitszy pokarm dla swego życia, jako
źródło wewnętrznego odnowienia ludu Bożego. Dlatego też postanowił,
aby przy rewizji tekstów liturgicznych «przywrócić dłuższe, bardziej
urozmaicone i lepiej dobrane czytania Pisma świętego»1. Co do Mszy
świętej zaś nakazał dobitniej: «Aby obficiej zastawić dla wiernych stół
słowa Bożego, należy szerzej otworzyć skarbiec biblijny, tak aby w ustalo
nym przeciągu lat odczytać ważniejszą część Pisma świętego»2.
Nic dziwnego, że Sobór Powszechny określił tego rodzaju zasady.
Albowiem w czytaniach z Pisma świętego, które podaje się w liturgii sło
wa i wyjaśnia przy pomocy homilii, «Bóg przemawia do swego ludu, ob
jawia mu tajemnicę odkupienia i zbawienia, i podaje mu pokarm duchowy,
a sam Chrystus przez swoje słowo jest obecny pośród wiernych»3. Dlatego
też we Mszy świętej Kościół «nie przestaje brać i podawać wiernym chleba
żywota tak ze stołu słowa Bożego, jak i Ciała Chrystusowego»4.
1.
Powyższe zalecenia Soboru obecnie wchodzą w życie dzięki ni
niejszemu Lekcjonarzowi, przygotowanemu przez «Radę do Wykonania
Konstytucji o świętej Liturgii». Zawiera on teksty przeznaczone na nie
dziele i święta, na dni powszednie całego roku, a także na obchody ku czci
Świętych oraz na inne szczególne okoliczności.
2.
Podstawą takiego układu tekstów było dążenie, aby w niedziele i
święta, w które lud chrześcijański powinien uczestniczyć w sprawowaniu
Eucharystii, czytać urywki o większym znaczeniu, dzięki czemu wierni
1 Konstytucja o Liturgii, Sacrosanctum Concilium, nr 35.
2 Tamże, nr 51.
3 Ogólne wprowadzenie do Mszału Rzymskiego, nr 33.
4 Konstytucja o Objawieniu Bożym, Dei verbum, nr 21.
będą mogli usłyszeć w odpowiednim przeciągu czasu ważniejsze części
objawionego słowa Bożego. Drugi zestaw tekstów Pisma świętego, stano
wiący jakby dopełnienie poprzedniego, przeznaczony jest na dni powsze
dnie. Jednakże te części lekcjonarza są od siebie niezależne; dlatego cykl
lekcjonarza niedzielnoświątecznego biegnie niezależnie od lekcjonarza na
dni powszednie.
Cykl zaś czytań na obchody Świętych oraz na Msze obrzędowe lub
na Msze w różnych okolicznościach kieruje się własnymi prawami.
2. UKŁAD LEKCJONARZA NA NIEDZIELE I ŚWIĘTA
3.
Cechy charakterystyczne lekcjonarza na niedziele i święta są
następujące:
a) Każda Msza zawiera 3 czytania: pierwsze ze Starego Testa
mentu, drugie z Apostoła (tj. albo z Listów, albo z Apokalipsy, zależnie od
okresu roku), trzecia z Ewangelii. Dzięki temu uwidocznia się najlepiej
jedność obydwu Testamentów i dziejów zbawienia, których ośrodkiem jest
Chrystus wspominany w Jego milterium paschalnym. Powinno to stanowić
jeden z głównych przedmiotów katechezy. Zresztą układ ten odpowiada
dawnej tradycji, zachowywanej długo także na Zachodzie.
b) Różnorodność i obfitość czytań z Pisma świętego w niedziele
i święta osiąga się także przez to, że na te dni podaje się cykl trzyletni tak,
żeby te same teksty czytać raz na 3 lata.
Poszczególne lata oznacza się literami A, B, C. Ustalenia zaś, który
rok ma być A, B lub C, dokonuje się następująco. Literą C oznacza się rok,
którego liczba jest podzielna przez 3, przyjmując za początek cyklu rok
pierwszy ery chrześcijańskiej. Tak rok 1 byłby rokiem A, rok 2 — rokiem
B, rok 3 — rokiem C, r lata 6. 9, 12 itd. znów rokiem C. I tak np. rok 1968
jest rokiem C, rok zaś następny, tzn. 1969 — rokiem A, rok 1970 jest ro
kiem B, a rok 1971 — znów rokiem C, itd.
Jest jednak rzeczą oczywistą, że poszczególne cykle biegną według
układu roku liturgicznego, mianowicie od pierwszej niedzieli adwentu,
która przypada w poprzedzającym roku cywilnym.
c) Układ czytań na niedziele i święta kieruje się dwiema zasada
mi: zgodności tematycznej oraz czytania półciągłego. Jedną lub drugą za
sadę stosuje się zależnie od różnych okresów roku i cech szczególnych
danego okresu liturgicznego.
[ Pobierz całość w formacie PDF ]